Tego typu pytania zadają sobie wszyscy pacjenci. Stopień ciężkości choroby i związane z tym prognozy zależą od wielu różnych czynników, na podstawie których można przewidywać, jaki będzie przebieg choroby. Do czynników prognostycznych zalicza się m.in. wygląd komórek nowotworowych (poziom ich zróżnicowania), stopień zaawansowania choroby, ogólny stan zdrowia rzutujący na zdolność organizmu do obrony przed nowotworem złośliwym, a także wiek i skuteczność leczenia.

Zasadniczo można przyjąć, że dobrze rokują pacjenci, u których rak prostaty jest ograniczony do gruczołu krokowego, tj. nie nacieka na sąsiednie tkanki i narządy (stadium T1-T2), z wyraźnie zróżnicowanymi komórkami nowotworowymi (stopnia 1-2 lub 2-7 w skali Gleasona). Większość z tych pacjentów nie umrze z powodu raka prostaty. Rokowania są mniej korzystne u pacjentów w wyższych stadiach zaawansowania choroby, u których doszło do rozsiewu komórek nowotworowych poza torebkę gruczołu krokowego (stadium T3-T4), o niskim stopniu zróżnicowania komórek nowotworowych (stopnia 3 lub 8-10 w skali Gleasona); ci pacjenci są bardziej narażeni na ryzyko progresji choroby w okresie 10 lat, pomimo stosowania leczenia. Najmniej korzystne rokowania dotyczą pacjentów z przerzutami do kości lub węzłów chłonnych. Niemniej jednak nawet u tych pacjentów występują określone różnice, np. zasadniczo im mniejsza liczba przerzutów, tym lepsze rokowania.

Należy jednak podkreślić, że przebiegu choroby nie sposób dokładnie przewidzieć. Nadal nie znamy wielu czynników wpływających na przebieg złośliwej choroby nowotworowej, ponadto organizm każdego pacjenta reaguje inaczej.

Pytania pacjentów